Herinneringen

Navigatie menu Herinneringen

Bakfiets verhuizing

Streaken

Wonen en vakantie

Aad's herinneringen

Laatste pagina update 27-1-2021

Herinneringen van toen blijven mij altijd bij. Aad's autobiografie

1. Op eigen benen - 2. Bakfiets verhuizing
3. Vakantie met Peter - 4. Streaken

Op eigen benen 1968

In 1968 ging ik op mezelf wonen in een commune op de Kortedijk.
Hier had een kapper gewoond die zich in de jaren 50 had verhangen.
Dat wist ik toen dus niet. Toen ik mijn kamer ging bezichtigen
werd duidelijk dat ik niet te vaak dronken moest thuiskomen.
Mijn kamer was op de begane grond aan de achterzijde van
de haven en liep met 70 graden naar beneden.

In het huis woonden nog 5 andere personen.
Twee broers met lang rood haar een op de
eerste en de andere op zolder.
Theo B op de begane grond en een Surinaamse knaap
op de eerste etage aan de achterzijde.

Een zeeman woonde op de begane grond in de voorkamer.
Het was eigenlijk een creepy huis met een ontzettende enge kelder?

Het was 3 juli 1968 ik kwam thuis van mijn werk toen
ik zag dat de politie de Kortedijk had afgezet?
Een van de rode broers had zich opgehangen en zoals
we later begrepen omdat Brian Jones was overleden?
Een andere knaap (niet inwonend) sneed zijn polsen door.

Tijdens de warme zomer van 1969 verdronk de Surinamer
in de haven waar hij was gaan zwemmen.
Nummer twee, in november van 1969 kwam de zeeman
niet meer thuis van visvangst en is hij op zee gebleven.
Nummer drie, toen Theo B besloot om een ander huis te zoeken
ben ik dezelfde dag 8 december 1969 weggegaan.

De Kortedijk in Vlaardingen was een heel vreemd huis.

De bakfiets verhuizing 1970

In maart 1970 verhuisde ik naar de Jacob van Heemskerkstraat.
Ik woonde tijdelijk op een zolder bij vrienden toen
Dirk Z een woning aangeboden kreeg.
Daar kon ik komen wonen voor een deel van de huur en energiekosten.
Mijn spullen stonden opgeslagen in de schuur bij mijn ouders.

De verhuizing.
Een auto was er niet en geld te weinig, dus een bakfiets huren.
Dirk zou op de bakfiets rijden en ik op de Kreidler.
Ik duwde Dirk het Liesveld viaduct omhoog met de Kreidler.
Alles ging perfect tot Dirk bij de Schiedamseweg aankwam,
en die liep behoorlijk schuin naar beneden.

De handrem werkte niet naar behoren en omdat de bakfiets
een doortrapper was kon je niet achteruit trappen.

Dirk haalde zijn voeten van de trappers en scheurde naar beneden.
Maar hij kon de bakfiets niet meer controleren en verdween op de zij.
Plat op de Schiedamseweg. Voor de deur van Dorzo.
Wat een klap!
Mijn bed vloog door de lucht, de glazen buikflessen die volzaten met
single sterretjes lagen verspreid en waren kapot, mijn kleding en bed
aan stukken en de enige gitaar die ik had was aan gort!

Dirk zijn gezicht was vuurrood en de tranen liepen over zijn gezicht.
Ondertussen was er een file ontstaan tot aan het begin van het Liesveld.
De politie kwam en hoorde het verhaal aan.
Ik was samen met iemand die langsliep begonnen de troep naar
de stoep te slepen om het verkeer door te laten.

Het garagebedrijf Dorzo dat toen op de Schiedamseweg
zat hielp de straat aan te vegen.
Na 15 minuten kon het verkeer weer rijden.

Dat was mijn verhuizing naar de
Jacob van Heemskerkstraat in Vlaardingen.
Iets wat je nooit meer vergeet.

Vakantie ''s-Hertogenbosch 1971

In 1971 gingen een maatje en ik op lift vakantie
Liftend van dorp naar stad.
De eerste autorit ging van Vlaardingen naar Dordrecht,
van Dordrecht naar Woudrichem, toen naar Zaltbommel
en van Zaltbommel naar 's-Hertogenbosch.

Daar aangekomen bleek er geen jeugdherberg meer vrij te zijn.
Hotels waren niet te betalen dus zat er niets anders op dan een
slaapplek te vinden in de natuur. En die vonden wij!
Het was op een heuvel die uitkeek over het centrum.
Gelukkig hadden wij spullen en een slaapzak bij ons.

Het was inmiddels laat en we gingen de slaapzakken uitrollen.
We zochten beiden een plekje wat lekker lag.
Peter had het beste plekje in het zachte gras onder een boom.
Ik lag ook onder een boom maar op de harde grond.

We vielen vrij snel in slaap.
Toen we wakker werden van het verkeer
glipten we uit onze slaapzak en gingen pissen.

Toen ik naar Peter keek zag ik tot mijn verbazing dat
Peter zijn gezicht opgeblazen was?
Ik vroeg wat de hel heb jij nu? Je gezicht is dik en rood.
Peter keek wat beteuterd en zij ik lag gvd op een rode mierennest.
Ik begon te lachen en zij dat hij in ieder geval zacht had geslapen.
Na een arts te hebben bezocht kreeg Peter medicijnen
die de allergie moest bestrijden.

Die dag keken honderden mensen naar Peter
of hij een vreemde ziekte had.
De vakantie was direct voorbij want Peter had er genoeg van.
Maar toen we liftend naar Vlaardingen wilde,
nam niemand ons mee?
We hadden gelukkig geld voor de trein. Peter droeg een sjaal voor zijn
gezicht anders hadden we waarschijnlijk niet eens de trein in gemogen..

Peter heeft nooit meer buiten geslapen.
In memoriam aan Peter Kastelein

Streaken 1972

In de zomer van 1972 was naaktlopen (Streaken) een hype.
Een rondje in je blootje lopen van minimaal 1000 meter.
Er deden 8 mannen aan mee.

We waren nog niet de straat uit of de politie kwam er al aan.
We hadden een rugzak met een sportbroek en
T-shirt bij ons mocht er iets gebeuren.

Twee werden er gepakt en de rest wist te ontvluchten
door stegen waar je snel je kleding aantrok.
Het was donker dus gezichten waren niet te herkennen.

De afspraak was dat als er iemand gepakt zou worden
wij dit afgesproken hadden in een jongeren societeit,
en we konden elkaar niet.

Het is ook de enige keer dat we dit gedaan hebben
aangezien het toch wel fris was avonds.

Verhalen copyright Aad muzikant 2019

Deze website is betaalbaar gehost bij Robohost.

Disclaimer

Deze website is geoptimaliseerd voor mobiele telefoon.
Aad's websites draaien zonder cookies, trackers en reclame!

Dubbel linker muisklik op pagina om naar top te gaan!